Sarado Katoliko, no more.

Bakit ba pag babae ka, obligado kang maging relihiyosa?

Kasi hindi ko maisip kung bakit ni minsan hindi pinilit ni Mama si Kuya na sumama sa Easter vigil sa labas ng bahay namin. Yun yung nagdadasal sa harap ng poon para sa Salubong bukas ng umaga. Noong una, exciting kasi bago lang kami dito, pero habang tumatagal, lalo ko nang mas matulog ng mahaba kesa magising ng alas- 4 ng umaga.

Ngayon, habang nagttype ako neto, pinaparinggan ako ni Mama. Talaga daw akong, ano...

Ano nga ba?

Ayaw ko na maobligahan. Kung gusto ko maniwala, maniniwala ako. Mas nakakainis naman na magpakaplastik ako na Katoliko, tumulong kunwari ng 'di bukal sa aking loob.

Nakakairita yung mga taong ganun. Para masabi na magaling sa lipunan, sasabihin na relihiyosa at mapagkawang gawa-- na hindi naman.

Minsan niyaya ako ng pinsan ko, na hindi ko kaclose, na hindi ko kinakausap sa tanang buhay ko, na nakatira na dito sa amin ngayon na magsimba. Actually inutusan kami, tas siguro relihiyosa s'ya kaya s'ya pala simba. Tas sinabi ko na ayaw ko. Sinabihan ba naman ako ng: Ano ka, demonyo?

THE NERVE.

E ano naman kung 'di ako palasimba? E ano naman kung 'di ako paladasal? May ginawa ba ako sa'yo para sabihan mo ako na demonyo ako? The heck.

Anyho, Happy Easter.