Dream Wedding

Grabe.

Kinasal na si Judy Ann at Ryan. Kung 'di mo alam yan, saang lupalop ka nangaling?

Gusto ko yung mga kasal na katulad sa kanila, intimate at nasa malayong lugar. 'Di katulad nung kina Heidi Montag at Spencer (kung ano man yung apelyido nung swanget na yun) halos mas marami pa ang paparazzi kesa sa mga "tunay" na bisita nila. Pero sa totoo lang, ayoko makasal sa liblib na simbahan tuld nung sa kanila. Gusto ko yung mapupuntahan pa rin ng kotse kung sakali. Yung malapit lang ang reception, 'di na namin ni groom- to- be kailangang mag- lancha. O.A. naman kasi yun. Nakakatuwa, tatlo lang ang ninong at ninang nila. Tas si Sharon Cuneta ang Matron of Honor. Okay wala lang.

Kung ako kakasalin, ito ang details:

Ang kasal ko, gabi. Pero ang start ng ceremony, sunset. Yung saktong sunset. Maganda sana kung maanagan ako ng araw sa pagpasok ko, pero kung wala, basta dramatic. At pagkatapos ng ceremony, may mga ilaw na magaganda. Galing sa vintage lamposts na maliliit lang.

Gusto ko makasal sa Santuario de San Antonio sa Forbes Park, Makati. Actually bata pa ako, gusto ko na d'yan. Sa Inquirer kasi lagi ko binabasa ang Sunday sections about weddings tas nagkakataon na maraming nasusulat doon sa section na yun ang doon kinakasal--- o talagang marami lang silang pera? Anyway, gusto ko d'yan.


kung hindi d'yan,

Sa Mt. Carmel Shrine sa New Manila, Quezon City. Una, dahil renovated na s'ya. Pangalawa, marami akong memories sa simbahan na yan. D'yan kami bininyagan. Hindi man ako sagrado Katoliko, 'pag nasa Mt. Carmel, katoliko ako. D'yan ko lang gusto magsimba talaga. Kung gusto mo ako magsimba, dalahin mo ako sa Mt. Carmel.

Wedding Gown! Ito na siguro ang pinaka- exciting na part ng kasal--- well para sa mga brides. Nung una, wala talaga akong gustong design ng wedding gown. Pero nung kinasal si Gwen Stefani, nakita ko na ang perfect wedding gown, ever.

Ayan na ata ang pinakamagandang wedding gown na nakita ko sa tanang buhay ko. Ang ganda talaga. Pero s'yempre may kaunting customization pa yan, pero gusto ko ganyang kulay. As in ganyan talaga. Ang bulaklak ko, s'yempre ang favourite ko, ang Daisies.

Sa mga bisita, kailangan naka black lang. Classy, pero 'di patay. Ayoko kasi ng may nakaputi maliban sa akin, kasi ako ng bride. Ayoko ng may nakabarong o saya. Gusto ko tuxedo at short dresses. Ang entourage, naka black na may red details. Siguro sa lalake, neck tie na red at sa babae, bahala na kung ano sa suot nila. Ang groom kailangan naka black and white din. Walang babae ang naka long dress. Mapapaalis ka ng wala sa oras. Si Mama lang ang pwedeng sumuway sa dress code na ito.

Pag bridal march ang kanta, You've Got a Way ni Shania Twain. Oo, ayoko nung typical wedding march music. Sa ceremony, kakantahin yung Forevermore ng Side A. Gusto ko din sana isama yung The Search is Over ng Survivor, ano kaya? First Dance namin, The Way You Look Tonight ni Rod Stewart. Kung medyo upbeat, Can't Take my Eyes off of You ng Muse. Ganda 'di ba?

Wala pa akong naiisip na souvenir, kasi medyo nababaduyan ako. Pero naisip ko sa bawat mesa, may itim disposable camera (c/o Kodak ahaha!) for the guests.

Yung pagkain pala, galing sa Le Souffle o kaya catered ni Chef Rolando Laudico. Basta sana ang reception sa One Espalande sa Bay City. Ang buong lugar, may gothic- vintage feel. Black, red, at white ang motiff. May mga chandeliers na magaganda. Ang atmosphere ay warm. Free flowing wine. Gusto ko ang speeches ng mga guests nakakaiyak. At gusto ko, specifically, magsalita si Lian Buan at Paula Bringas. Ang party sana magdamag hanggang ihatid kami sa Airport para sa Honeymoon.

Ang regalo, nasa wedding gift registry, Rustan's siguro. Hehe.
Ang honeymoon, sa Europe.

Yung ibang details 'di ko pa maisip. Medyo may eight years pa ako para isipin yung mga yan. :)

at ilang taon para humanap ng groom ;)